Inmiddels ben ik zo'n 3,5 jaar verder na de operatie die ik heb gehad voor het syndroom van Wilkie. Omdat ik nog regelmatig mailtjes krijg met de vraag hoe het nu met mij gaat leek het me goed om mijn huidige situatie op mijn blog te posten.
Het gaat goed met me!
Dit wil ik toch wel erg graag benadrukken :) Het is zo'n opluchting dat het goed met me gaat. Ik heb na de operatie nog een tijdje gesukkeld met mijn gezondheid. Maar na verschillende bezoeken aan een orthomoleculair arts, waar bleek dat ik verschillende voedsel intoleranties heb, en na het veranderen van mijn voedingspatroon ging ik met grote stappen vooruit. Mijn laatste schooljaar zat ik voor het eerst sinds tijden weer goed in mijn energie en kon ik naast school eindelijk weer leuke dingen doen. Het is zo fijn om te merken dat ik mijn leven weer terug heb.
Ik heb geen seconde spijt van de operatie. Als ik de operatie niet zou hebben gehad dan vraag ik me af hoe het met me zou zijn afgelopen. Ik zie mezelf nu niet meer als een Wilkie patiënt, maar als een ex-patiënt. Het blijft fijn om met mensen te praten die in hetzelfde schuitje zitten/hebben gezeten als ik. Ik merk dat er nog steeds veel onduidelijkheid is over deze aandoening en dat is echt vervelend voor de mensen die ermee te maken hebben.
Ik wil iedereen bedanken voor de steun die ik heb gekregen. En ik wil iedereen die momenteel met gezondheidsproblemen worstelt heel veel sterkte wensen. Verlies nooit het vertrouwen in jezelf en probeer altijd de hoop te houden dat het goed komt. Dit heeft mij er echt doorheen gesleept en uiteindelijk heb ik mijn leven teruggekregen.
Veel liefs,
Marit
