Vanochtend op tijd opgestaan. Ik mocht niets eten en drinken, maar eten was me anders toch niet gelukt. Ik voelde me helemaal niet lekker, tegenwoordig heb ik erg veel buikpijn als ik opsta, vaak zo erg dat ik er al vroeg van wakker wordt. Ik weet niet waar dit vandaan komt, het is maar raar.
In het ziekenhuis
Om half 9 moest ik me melden op de afdeling radiologie. Ik zou daar nog iets te drinken krijgen. Wat is die wachtkamer in MMC Veldhoven voor de MRI toch onprettig, die banken zitten echt niet goed! Maar goed, ik kreeg om 10 over half 9 mijn 'drankje', het bleek gewoon anderhalve liter te zijn! En omdat ik me al niet lekker voelde ging die er niet echt goed in. De drank zelf viel enorm mee, het rook al neutraal, en het smaakte vooral naar water met maar een kleine, zoetige bijsmaak. Het was ook een vloeistof die zo dun was als water, en die drinkt toch altijd wat lekkerder weg dan barium of die Klean-Prepp laxeer troep.Ik weet tot mijn spijt niet wat voor een drank het was, wel zei een man in de wachtkamer dat het een soort zoetstof was (?)
Na een halve liter had ik echt al het idee dat mijn maag zo vol zat, dat ik moest overgeven. Dus ik iedere keer naar de wc, maar aan de bovenkant kwam er niets uit.
Na een half uur had ik alles weg kunnen krijgen, vraag niet hoe, maar het is me gelukt. Ik kon mezelf niet echt een houding geven, en moest af en toe echt even op mijn zij gaan liggen in de wachtruimte. Ik trilde vanaf het moment dat ik met het drinken was begonnen echt enorm, ik kon er ook echt niet mee stoppen. Ik voelde me echt slap.
De MRI scan
Toen ik werd binnengeroepen voelde ik me nog steeds erg beroerd. Gelukkig stond er een spuugbakje klaar, die ik bij me mocht houden. De assistente moest een infuus inbrengen voor de contrastvloeistof, maar mijn aders waren niet zichtbaar, het duurde dus even voor ze een goed plekje gevonden had om te prikken. Ze zei dat ik van dat spul wel wat rustiger zou worden, want het was een spierverslapper (dat wist ik nog niet).
Het apparaat zelf ziet er echt apart uit, met maar een kleine open tunnel, dat ik me meteen afvroeg of ik daar wel inpaste. Het nadeel van het onderzoek was dat het op mijn buik moest gebeuren, ze zeiden dat ze dat eerst zouden proberen, maar als het niet zou gaan kon het anders. Gelukkig was het geen harde plank, dus het leek me wel te doen. Ik moest dus op mijn buik gaan liggen, met mijn hoofd op een kussen en met een kussen onder mijn knieën. Ik kreeg één of ander ding onder mijn buik die mijn ademhaling in de gaten zou houden. Daarnaast kreeg ik één of andere plank op mijn rug, die werd vastgezet, zo zou ik beter stil blijven liggen. Mijn armen moesten helemaal boven mijn hoofd liggen, met in de ene arm dus het infuus, in de andere hand kreeg ik een noodbel, voor als ik me echt ineens heel slecht zou voelen. Daarnaast kreeg ik een koptelefoon op, met radio Veronica..
Toen ik helemaal ingepakt lag kon het gebeuren. Ik hoefde in het begin niks te doen, er zouden 2 sessies worden gedaan. Ik voelde me niet lekker, maar het was te doen. De houding waarin ik lag, met al die dingen bij je en op je was iets minder, maar het ging. Dat apparaat maakt alleen een enorme herrie, dat was ik helemaal vergeten, dus in het begin schrok ik er nog van. Zo had die koptelefoon met muziek ook niet echt nut. Na de sessies kreeg ik het contrast ingespoten. Ik heb dit inmiddels twee keer vaker gehad, bij CT scans, dus wist al hoe het voelde. Het was echter minder sterk dan de andere keren, dit keer had ik niet het idee dat de waas helemaal op mijn longen bleef hangen en dat ik het echt aan het ademen was. Wel kreeg ik krampen in mijn darmen. De sessies die daar op volgde moest ik iedere keer op een teken mijn adem inhouden. Viel ook allemaal mee. Na een half uurtje was het gedaan, het duurde alleen even voor ik helemaal uitgepakt was. Ze konden er nog niets over zeggen, maar ik hoorde de ene assistent wel tegen de ander zeggen dat de foto's/beelden goed duidelijk waren.. Nu maar hopen ook duidelijk voor hetgene waar ze voor gemaakt zijn!
Na het onderzoek
Omdat ik nog helemaal niets gegeten had leek het me slim om thuis eerst wat te eten. Dit werkte echter niet, ik kreeg er gewoon echt niets in. Ik heb 2 sesamcrunches gegeten, maar daarna zat ik zo ontzettend vol en werd ik zo ontzettend misselijk dat ik gestopt ben. Ik heb een hele tijd op de bank gelegen, weer fijn op mijn zij en het zakte langzaam aan weg. Wel moet ik iedere keer naar de wc, volgens mij werkt de vloeistof die ik gedronken heb laxerend! Ik ben helemaal schoongespoeld, lijkt net alsof ik Klean-Prepp gedronken heb.. Echt apart! 's Middags rond 1 uur heb ik voor het eerst weer wat gegeten, ik was lekker buiten in de zon gaan zitten en had 2 crackers gemaakt, deze gingen er goed in. Ook de pruim die ik at viel goed. Vanmiddag nog wat compote gegeten en straks aan het avondeten, hopelijk gaat dat ook gewoon goed.
Ik voel me de laatste tijd steeds beroerder, de buikpijn lijkt echt steeds heftiger te worden en de maaltijden die ik eet worden steeds kleiner omdat ik gewoon echt niet verder kan. Als dit zo doorgaat moet ik de sondevoeding toch echt gaan overwegen, maar ik kijk het nog even aan.
Vrijdag de uitslag, dus ik ben benieuwd. Ik zal proberen om er nog niet van uit te gaan dat ik het nu wel met zekerheid te horen krijg, maar hopen doe ik het wel. Het zal toch een keer boven water moeten komen dat dit hetgene is wat ik heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten